Масхара
Хожа къади булан хоншуда яшай болгъан. Бир гезик гючлю янгур явгъанда Хожа къачып барагъан къадини гёрген. Терезеден башын чыгъарып ол булай деп къычыргъан:
- Къади, сен чи гьар заманда да янгур Аллагьны уллу яхшылыгъы дей эдинг. Шолай яхшылыкъдан къачма гюнагь тюгюлмю?
Къади токътап сабур юрюген ва уьюне етишгенче сыкъма-сув болгъан.
Бир нече гюнден сонг, шолай гючлю янгур явгъанда къади терезеден къачып барагъан Хожаны гёрген. Ол терезеден таба Хожагъа булай деп къычыргъан:
- Хожа, Аллагьны яхшылыгъындан къачма ярамай. Неге къачасан?
- Ёкъ, къади, сен бир затны англамайсан. Мен Аллагьны яхшылыгъындан къачмайман, ону таптап къоярман деп къоркъаман. Аллагьны яхшылыгъын таптамакъ уллу гюнагь, шо саялы къачаман, - деп жаваплангъан Хожа.
© Гебек Къонакъбиев (188)
